اگر كسي كار خوبي كرد و تو هم آرزوي انجام آن كار را كردي و به آن راضي شدي تو هم ثواب آن عمل را مي بري. مانند اينكه كار را كرده باشي.

اگر ارزو داريم در اعمال گذشتگان شريك باشيم با همين آرزو و نيت اين اتفاق خواهد افتاد و حقيقتا با آنها شريك خواهيم شد.

انگار زمان مانع ما نيست و حقيقتا وجود ندارد.

گاهي آينده را با روياي صادقانه ميبينيم و در آينده حاضر مي شويم و گاهي با نيت و اراده ي خود در گذشته حضور مي يابيم و در اعمال آنها شريك مي شويم.

بحث در گيري دو جريان است جريان حق و باطل . گذشتگان با تلاش و زحمات خود حق را به ما رساندند و ما با ادامه ي راه آن ها تلاش آنها را به ثمر خواهيم نشاند و مانند يك انساني به عمر تاريخ در هر زمان حق را با شيوه اي ياري خواهيم كرد. گذشتگان با ما مرتبطند و ما با گذشتگان مرتبطيم و بر هم موثريم.

پس بحث تاريخ بحث امروز من است بحث گذشته ي مرتبط با من است بحث شراكت من در اعمال گذشتگان است و بحث به ثمر نشستن اعمال گذشتگان و شراكت آنها در اعمال من است. ما همه يك انسانيم كه به قدمت تاريخ عمر كرده است.

من با تاريخ و جلسات روضه فلسفه ي حيات خود را پيدا مي كنم . نحوه ي ياري حق را مي آموزم . در اعمال خير گذشتگان به قدمت تاريخ شريك مي شوم و با آنها همراه مي شوم و آنها را نيز در اعمال خود شريك مي كنم. با اين جلسات من به جريان امامت در طول تاريخ ابراز مودت و محبت مي كنم و با امام حاضر عصر خود بيعت مي كنم.

پس تاريخ تاريخ حيات من است و من بايد ان را بدانم و با ان زندگي كنم و از ان تجربه آموزم.

جلسات روضه قطعه اي از تاريخ است كه ما با هم مرور مي كنيم و خدا مي داند كه در اين جلسات چه خبر هايي هست………